یکی از اساسی‌ترین حقوق افراد برای مراجعه به دادگاه، حضور در جلسات دادگاه و دفاع از خود است. به طوری که خواهان و خوانده باید بتوانند در جلسات دادگاه حضور پیدا کنند و در حضور قاضی از حقوق خود دفاع کنند. گاهی ممکن است به علت شرایط خاصی حکم غیابی در امور حقوقی و کیفری مربوط به یک فرد صادر شود. قانونگذار این اختیار دادگاه قرار داده است تا با این حکم بدون حضور فرد رسیدگی را انجام دهد. البته صدور این حکم شرایط خاصی دارد که در ادامه بیشتر درباره آن صحبت می‌کنیم.

توجه داشته باشید که در این مطلب منظور ما از احکام، مواردی است که دادگاه آنها ارا اعلام می‌کند و برخلاف قرارها قابل تغییر نیستند. قرار به صورت غیابی صادر نمی شود. برای پرداختن به حکم غیابی و شرایط آن باید این مسئله را در امور کیفری و امور حقوقی به صورت جداگانه بررسی کنیم. به این منظور لطفاً تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

برای رسیدگی به امور حقوقی می‌توان گفت که تقاضای رسیدگی توسط خواهان و با استفاده از ارائه یک دادخواست ارائه می‌شود. در ماده 303 قانون آیین دادرسی مدنی اینگونه مقرر شده است که حکم دادگاه در همه شرایط حضوری خواهد بود مگر اینکه خوانده، وکیل کیفری او یا نماینده قانونی او در هیچ کدام از جلسات رسیدگی شرکت نکنند و یا اینکه هیچ دفاعیه‌ای به صورت کتبی ارائه نکنند؛ در این صورت صدور حکم غیابی برای دادگاه بلامانع است.

البته در این موارد باید گفت که منظور از حضور خوانده تنها حضور فیزیکی نیست و اگر فرد دفاع قابل قبولی ارائه نکند نیز دادگاه حکم غیابی صادر می‌کند. شایسته ذکر است که حکم غیابی تنها نسبت به خوانده اعلام می‌شود و احکام در مورد خواهان همیشه حضوری خواهند بود.

حکم غیابی در صورتی صادر می‌شود که بدون حضور خوانده حکم صادر شود و به اطلاع وی برسد.
همانطور که گفتیم در ماده 303 قانون آیین دادرسی مدنی در ارتباط با حکم غیابی چنین عنوان شده است که اگر خوانده یا وکیل او در جلسات دادگاه حاضر نشوند و به طور موثر حتی به صورت کتبی نیز از حقوق خود دفاع نکنند، حکم دادگاه غیابی است. اما در صورتی که خواهان یا نماینده قانونی وی دفاعیه ارائه کنند، حکم باید حضوری باشد و البته امکان واخواهی نیز وجود ندارد.
بنابراین می‌توان متوجه شد که در دادگاه اصل بر حضوری بودن رسیدگی و صدور حکم است. در این صورت اگر برای حضوری یا غیابی بودن حکم تردید وجود داشته باشد، حکم حضوری ارجح است. برای صدور حکم غیابی لازم است سه شرط عدم حضور خوانده و نمایندگان وی در دادگاه، عدم ارائه لایحه برای دفاع موثر و یک شرط دیگر وجود داشته باشد.

شرط آخر این است که اگر اخطاریه دادگاه به خوانده ابلاغ واقی شده باشد، صدور حکم غیابی ممکن نیست و حکم به صورت حضوری صادر می‌شود. علت آن هم این است که شخص خوانده در جریان دادرسی قرار گرفته و می‌توان حکم حضوری صادر کرد.

شما می‌توانید برای واخواهی نسبت به حکم غیابی در امور حقوقی و کیفری از یک وکیل متخصص استفاده کنید. در واقع وکیل پایه یک دادگستری که در این زمینه حرفه‌ای هستند با استفاده از تجربه خود به روند چنین احکامی آشنا هستند؛ این وکلا می‌توانند احکامی که به صورت غیابی صادر شده‌اند را مورد اعتراض قرار دهند.

شما عزیزان می‌توانید برای پیدا کردن بهترین وکلای حقوقی و کیفری تهران با موسسه حقوقی میعاد عدالت ارتباط برقرار کنید.